Ik ben docent aan het hogeschool en ik ben bezig om samen met mijn partner het bedrijf over te nemen van onze (schoon)ouders. Wij zaten op een dood spoor in het proces en wij kregen tegenstrijdige berichten over wat mijn schoonouders wilden. Ik was onzeker; ‘waar sta ik?’ ‘Wat mag ik zeggen?’ Ik kan als deelnemer van het proces niet zelf het proces begeleiden. De emoties kunnen soms hoog oplopen.
Monique creëerde veiligheid in het proces, waarbij emoties mochten bestaan. Met haar begeleiding is het proces waar wij inzaten versneld. Monique had in eerste instantie alleen een gesprek met ons en zij vroeg door tot de kern. Want hoewel mijn partner en ik met zijn tweeën er veel over praatten, op één lijn zaten en dachten alles van elkaar te weten, wist zij nieuwe dingen naar boven te halen. Een openbaring. Zij ordent gedachten. En door de juiste vragen te stellen krijg ik ruimte om na te denken en kom ik weer op nieuwe ideeën en inzichten. Verder laat zij mij nadenken over nieuwe stappen en maak ik de stappen nog duidelijker en concreter voor mijzelf, zodat ik weet wat ik moet doen. Verder ben ik, hoewel ik het wel wist, gaandeweg het proces erachter gekomen hoe belangrijk het is om je bewust te worden van je behoeftes en deze uit te spreken. Dat is niet gemakkelijk, wel essentieel.
Trudie (45 jaar)